Bazen, insanların aklıyla alay ettiklerini gördükçe çıldırasım geliyor.
İnsanların geçim sıkıntıları malum. Her şeyin fiyatı pandemiden sonra iki katına, üç katına çıktı. İş yerleri kapanıyor. Firmasına yıllardır emek veren çalışanlar kapının önüne konuyor. Evin boynu bükük dönen, üzgün ana-babanın iç dünyasını düşünmek insanı bir tuhaf ediyor.
Sanki savaş var.
Sanki dünyanın sonu geliyor.
Fakir fukara, geri kalmış ülkelerin sırtından zengin olmuş, refah seviyesi zirvede ülkeler insanına, esnafına, sanayicisine milli bütçesinden para yağdırıyor. O dağıttıkları ekmeklerde, paralarda fukara, gelişmemiş insanların alınteri ve hakları var.
***
Dün neyse.
Yüz yıl önce neyse.
Bugün de aynı.
Yıllardır söylüyorum, yazıyor, çiziyorum. O sizin yüzünden geri kalmış, kanları emilmiş, ezilmiş ülkeler bir gün bir yolla kapınızı çalacak, sınırlarınızı zorlayacaklar. Ve haklarını, o gaspettiğiniz haklarını alacaklar.
Ben Amerika’yım, ben Alman, ben Rus’um diyemiyeceğiniz yıllar yakındır.
Dinimizin kutsalında, boynuzsuz koyun boynuzlu koyundan hakkını alacaktır. Buna inanın.
Artık o Afrikalı, beğenmediğiniz siyahiler, derisi size benzemeyen Asyalılar uyanmaya başladılar.
Sömürülmeyecekler.
***
Evine ayda bir iki dolar götüremeyen, ömründe hastane, ilaç görmemiş, elektriğin ne olduğunu yaşamamış insanlar faydalanılmaktan bıktılar.
Temiz suya ulaşamayan milyonlarca insan var. Yeni doğan her on çocuktan altı yedisi gıdasızlıktan ölen ülkeler var.
