Milyonlarca dolar havada uçuşuyor.
Tuz koktu.
Olsun varsın diyemezsin. Kokan tuzun bir ucu seni de tutuyor.
Bütün dereler az veya çok tuzludur.
Yakında, hem de pek yakında…
Denizler de, okyanuslar da kokmaya başlarsa şaşırma arkadaş.
Dostum, kardeşim.
Senin hakkını yiyen o sömürücüler, bir gün para denen lanet yüzünden yaşadığın denizi de kokutacaklar.
Ve sen, gidip kenarında oturabileceğin bir sahil bulamayacaksın.
Piknik yapamayacak balık avlayıp yiyemeyeceksin.
Az kaldı.
Tuzun kokmasına az kaldı.
Birileri bir şeyleri önünden alıp kaçacak ve sen arkasından bakakalacaksın.
Tuz kokuyor.
Az kaldı…
***
Binlerce, on binlerce çiftçinin tarlası tapanı, ağacı döveci bankalar tarafından haczediliyor.
Traktörü,
Süt veren ineği,
Yayılan keçisi elden gidiyor. Kılını bulamayacaksın ve biz bakıyoruz.
Hem de aval aval
Ve diyorsun ki: Bana dokunmayan yılan…
Hadi be!
Ne geldiyse başına bundan geldi. Ne zaman akıllanacaksın?
Asya öyle elden gitmişti. Afrika kıtası da öyle elden gitmişti.
Yunan, İngiliz gavuru Anadolu’yu işgal ettiğinde de öyle diyenler vardı.
Bana dokunmayan…
Biri dokundu. ‘’Olmaz; bu tarihime, coğrafyama, fıtratıma yakışmaz.’’ dedi
Mavi gözleri vardı. Önce kimsesi yoktu.
Sonra kimsesizlerin kimi oldu.
O zaman da tuzu kokutmuşlardı.
Arıttı, durulttu, dur dedi!
Bugün Marmara, yarın Ege…
Göller de akarsular da kokuşacak.
Çiftçi ekmiyor, üretmiyor, üretemiyor.
Gazeteler basıncılar muhalif olmayınca basından pis kokular geliyor.
On milyon dolarlar havada uçuşuyor. Tuz orada da koktu.
Ekranlardan her eve dağılan pis kokular çoğumuza eyvah dedirtiyor.
Sen de mi? Siz de mi? Umudumuzdunuz bir zamanlar!
Ne oldu sana? Ateş mi bastı?
***
Gazetesini bastıkları adam gazetesini satmak zorunda kalmıştı.
Bir milyon tiraj indi geldi 50 bine.
O zaman anladım 750 milyon Amerikan Doları’yla olmuyor bu iş. Kalemini satmayacaksın.
O zaman tuz kokmaya başlamıştı.
Anladım.
Mithat Paşa’nın kurduğu bankanın temeli çürük çıktı. Ülkeyi mafya babaları mı bastı ne oldu?
Tuzu kokutan onlara biz de mi uyduk?
